Wacław Engelard

Wacław Engelard (1907-1985)

biogram na podstawie informacji z Archiwum PW oraz z Internetu

Urodził się 26.09.1907 r. w Nasielsku, zmarł w 1985 r. w Warszawie. Ojciec Walenty (początkowo rolnik, potem rzemieślnik), brat Wincenty (tramwajarz), siostry: Bronisława (radca w Ministerstwie Zdrowia) i Stanisława Dobrzyńska (pracownik Agnecji „AR”), żona Wiesława Skoczyńska z domu Rutkowska (referent w Centralnym Urzędzie Kinematografii, ślub 1954).

W 1927 r. uzyskał maturę w Gimnazjum Państwowym w Ciechanowie. W 1928 r. odbył służbę wojskową. Potem podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (brak informacji, czy je ukończył). Od 1930 r. studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej, ukończył je w 1938 r. z dyplomem inżyniera budownictwa lądowego. Przez cały okres nauki w szkole średniej i na studiach utrzymywał się sam z pracy dorywczej.

Po wybuchu wojny znalazł się na terenach zajętych przez wojska sowieckie, w trakcie próby przedostania się do Polski centralnej został zatrzymany i wywieziony na wschód. W 1942 r. po powstaniu armii Andersa został zwolniony i dołączył do niej, przechodząc ewakuację do Iranu, Iraku, Egiptu, a następnie uczestniczył w kampanii włoskiej, w tym w bitwie pod Monte Cassino. W 1946 r. został ewakuowany do Anglii. Jego stopień oficerski (podporucznik z przedwojennym przydziałem do 41. pułku piechoty) został zweryfikowany dopiero w 1945 r., więc całą służbę w armii Andersa odbył jako szeregowiec. Do Polski powrócił pod koniec 1947 r.

Od 1954 do emerytury w 1969 r. pracował w Politechnice Warszawskiej, na Wydziale Inżynierii Budowlanej, w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Pracy (współorganizator katedry) potem przekształconej w Katedrę Organizacji, Mechanizacji i Ekonomiki Budowy. Specjalizował się w zagadnieniach ekonomiki budowy, kosztorysowania i analiz ekonomicznych.

Pracował:

• 1938-39 budowa osiedli robotniczych w Stalowej Woli (kosztorysant w nadzorze)
• 1939 Powiatowy Nadzór Drogowy w Nowym Sączu (referendarz)
• 1948 Warszawska Dyrekcja Odbudowy (naczelnik planowania i kontroli)
• 1949 Centralny Zarząd Budownictwa Przemysłowego (kierownik oddziału)
• 1949-51 Warszawska Dyrekcja Odbudowy (starszy inspektor budowlany)
• 1951-54 ODBDR (starszy inspektor budowlany)
• 1954 budowa Państwowej Opery ROMA (odbiory techniczne)

Należał do Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, w latach 1948-49 był sekretarzem generalnym, a w latach 1949-50 członkiem Zarządu Głównego.

Wyróżnienia:

• Medal za udział w II wojnie światowej
• Medal za kampanię włoską w II wojnie
• Medal za udział w bitwie pod Monte Cassino
• Brązowy Krzyż Zasługi

Jest pochowany na warszawskim cmentarzu Stare Powązki (kwatera 284a, rząd 4, miejsce 13).