mgr. inż.Jan Edmund Korytkowski

Jan Edmund Korytkowski (1901-1983)

mgr. inż. i zastępca profesora

biogram na podstawie informacji z Archiwum PW oraz z Internetu

Urodził się 25.03.1901 r. we wsi Gatne w powiecie augustowskim, zmarł 16.06.1983 w Warszawie. Ojciec Jan (nauczyciel wiejskiej szkoły powszechnej, zm. w 1946 r.), siostra Maria po mężu Ważyńska (nauczycielka w Suwałkach), siostra Irena po mężu Ignaszak, zamordowana przez Niemców w Grodnie w 1943 r., brat Aleksander urzędnik.

Żona Wiktoria Ewa z domu Malawska (1903-1992), mgr inż. chemik, nauczycielka chemii, ślub w 1927 r. Troje dzieci, w tym Bohdan Antoni (1930-2011) dr inż. mechanik – pracownik Politechniki Warszawskiej, Jacek (ur. 1934) inż. elektryk - pracownik Politechniki Warszawskiej, Jan (ur. 1942).

W czasie I wojny światowej w latach 1916-18 przebywał z rodzicami w Rosji w Taganrogu i chodził tam do szkoły.

Po powrocie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, a między VII a X.1920 r. służył w 41 pułku piechoty, ale został zwolniony z uwagi na wadę wzroku.

W 1921 r. zdał maturę w Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym w Suwałkach.

W 1928 r. uzyskał tytuł zawodowy mgra inżyniera chemika po studiach na Politechnice Warszawskiej. Na ostatnim roku studiów był asystentem. Po studiach pracował w Monopolu Spirytusowym, a po wybuchu II wojny światowej założył z kolegami spółdzielnię pracy.

W czasie powstania warszawskiego był członkiem drużyny ratowniczej na Żoliborzu. Po powstaniu warszawskim wraz z rodziną został wywieziony przez Niemców do Kazimierzy Wielkiej.

Od 1949 r., równolegle do pracy zawodowej, wykładał w Wyższej Szkole Administracji Gospodarczej w Katowicach oraz w Politechnice Gliwickiej na Wydziale Chemicznym, a od 1951 r. na Politechnice Warszawskiej przedmiot „Ekonomika, organizacja i planowanie w przemyśle chemicznym”. Łączył pracę na Wydziale Chemicznym, gdzie m.in. był prodziekanem i zastępcą profesora w Katedrze Mechaniki Technicznej (informacja z 1958 r.) z pracą na Wydziale Mechanicznym Technologicznym w Katedrze Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn (w latach 1956-61 zastępca profesora).

Wykładał także w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (1950-51).

Pracował:

1928-39 Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego (ostatnio kierownik Biura Technicznego na Wydziale Produkcji)
1940-42 Wytwórnia Chemicznej Spółdzielni Pracy „Gromada” w Warszawie (kierownik)
1942-44 Zakłady Przemysłowo-Handlowe „L.Spiess” w Tarchominie (kierownik Działu Ogólnosyntetycznego)
1944-45 Cukrownia „Łubna” w Kazimierzy Wielkiej (chemik zmianowy)
1945-46 ponownie Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego (kierownik Biura Technicznego na Wydziale Produkcji)
1946-48 Centralny Zarząd Przemysłu Chemicznego (dyrektor techniczny)
1948-51 Centrala Zaopatrzenia Materiałowego w Gliwicach (dyrektor naczelny)
1951-57 Ministerstwo Przemysłu Chemicznego (dyrektor Departamentu Inwestycji)

Działał w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego.

Wyróżnienia:

Złoty Krzyż Zasługi (1953)
Medal 10-lecia PRL (1955)
Srebrna Odznaka NOT (1955)

Jest pochowany na warszawskim cmentarzu Stare Powązki (kwatera 292, rząd 2, grób 22).