prof. dr hab. Stanisław Szefler

Stanisław Szefler (1917-1987)

prof. dr hab.

biogram na podstawie informacji z Archiwum PW oraz z Internetu

Urodził się 22.02.1917 r. we wsi Mierzynek, pow. Lipno, zmarł 28 lipca 1987 roku. Ojciec Antoni (rolnik, zmarł w 1937 r.), matka Wacława z domu Falkiewicz. Rodzeństwo: Jan (rolnik), Józef (rolnik), Weronika (rolnik), Zygmunt (kierownik w PGR), Wincenty (zawodowy wojskowy), Kazimierz (pracownik umysłowy), Cecylia, Teresa (rolnik). Dzieci: Elżbieta, Tomasz, Aleksandra.

Ukończył gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu, które przerwał wybuch wojny. Wstąpił ochotniczo do wojska i brał udział w obronie Warszawy. 27 września trafił do niewoli, zwolniony wrócił w rodzinne strony, które zostały włączone do Rzeszy. Poszukiwany przez gestapo za przedwojenne wypowiedzi antyhitlerowskie od połowy października 1939 do końca wojny musiał się ukrywać po wsiach, a następnie uciec do Generalnej Guberni. Działał w konspiracji, co opisał w pamiętnikach ”Okupacyjne Drogi”. Jego brat Wincenty Stefler zmarł w niemieckim obozie jenieckim.

Po wojnie był kierownikiem szkoły w Kamionkach, a następnie pracował w aparacie Związku Samopomocy Chłopskiej i Związku Zawodowego Robotników Rolnych. Ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu i przeniósł się do Warszawy.

W roku 1954 rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej. Był m.in. organizatorem i kierownikiem Katedry Ekonomii Politycznej na wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa. Katedra realizowała ogólnouczelniane zadania dydaktyczne do 1970 r., kiedy została przekształcona w Instytut Nauk Ekonomiczno-Społecznych PW (https://www.ans.pw.edu.pl/Wydzial/Historia-Wydzialu). Pracę w PW zakończył w 1981 r.

Stopień doktora nauk ekonomicznych uzyskał w roku 1960 na wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego, a rok później stopień naukowy docenta i doktora habilitowanego na Wydziale Handlu Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie na podstawie monografii pt.: ”Ekonomiczne problemy automatyzacji produkcji”. W tym czasie jego zainteresowania badawcze skoncentrowały się na ekonomicznych aspektach postępu technicznego, a następnie także nauki.

W 1969 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nadany przez Radę Państwa.

W trakcie tzw. wydarzeń Marca 1968 publicznie poparł represje władz wobec kadry akademickiej.

Był autorem znanych nie tylko na uczelniach technicznych podręczników ekonomii politycznej w ujęciu naznaczonym ówczesną interpretacją polityczną.

Opublikował m.in.:

• „Okupacyjne drogi”, wyd. Książka i Wiedza, 1967
• „Wybrane problemy ekonomiki nauki”, wyd. Ossolineum 1989
• „Idąc Wytyczasz drogę. Moje dzieciństwo i młodość w II Rzeczypospolitej”, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2018

Wyróżnienia:

• Medal X-lecia PRL (1955)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1957)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)
• nagrody rektorskie i 5-krotnie nagrody ministerialne za działalność dydaktyczną i naukową.

Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera K, rząd VI, miejsce 72).