dr inż. Jan Bursche

Jan Bursche (1921-2000)

dr inż.

biogram na podstawie dokumentów z Archiwum Politechniki Warszawskiej oraz informacji z Internetu

Urodził się 20.01.1921 r. w Warszawie, zmarł w 9.08.2000 r.

Pochodził z rodziny ewangelików augsburskich, potomków tkacza Joachima Gotthelfa Bursche z Oppach w Saksonii, imigranta zamieszkałego w Turku w Wielkopolsce

(https://web.archive.org/web/20140304182812/http://zjednoczeniepabianickie.pl/zd/page3/files/9c52b460934212e267d0469d46c8d6f1-16.html oraz  
https://wawamlynarska.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=10920&inni=0%7C). Syn Alfreda (https://pl.wikipedia.org/wiki/Alfred_Bursche) i Janiny Lubicz-Zaleskiej (ur. 20.02.1889, zm. 10.10.1975), siostra Anna Maria Bursche-Lindner (https://pl.wikipedia.org/wiki/Anna_Bursche-Lindnerowa), przyrodni brat Jerzy Markowski, żona Christine z domu Steinhaus (zmarła 24.08.2010).

W 1939 r. ukończył Liceum matematyczno-fizyczne im. M. Kopernika w Warszawie. Brał udział w kampanii wrześniowej. 1939-40 pracował w Fabryce Kotłów Parowych i Konstrukcji Stalowych „Jan Makarewicz i s-ka” w Warszawie jako pomocnik fabryczny. Następnie podjął studia inżynierskie w Wyższej Szkole Budowy Maszyn im. Wawelberga i Rotwanda (przemianowana w roku 1941 przez Niemców na Szkołę Techniczną Budowy Maszyn) na Wydziale Konstrukcyjnym, które ukończył w 1943 r. uzyskują tytuł zawodowy technika I stopnia. W tym czasie pracował w charakterze technika w przerwie letniej w Fabryce Lilpop, Rau i Loewenstein (3 miesiące) oraz w trakcie studiów w Fabryce Aparatów Elektrycznych „K. Szpotański i S-ka” (15 miesięcy) jako zastepca kierownika rozdzielni. Od XI.1943 r. do VI.1944 r. pracował w Textilfabrikation Warschau w charakterze mechanika i magazyniera.

Wziął udział w Powstaniu Warszawskim jako podchorąży, dostał się do niewoli i jako żołnierz został internowany w Stalagu X-B. Po wyzwoleniu obozu udał się do Brukseli, gdzie pracował w firmie radiowej Binola i gdzie zawarł związek małżeński.

Do Polski wrócił z żoną w I.1947 r. i podjął pracę w Państwowych Zakładach Elektrotechnicznych „ERA” we Włochach k/W-wy na stanowisku zastępcy kierownika biura fabrykacji. Z pracy tej zrezygnował, aby podjąć studia uzupełniające w Szkole Inżynierskiej w Warszawie na Wydziale Technologicznym, które ukończył w 1949 roku uzyskując dyplom inżyniera mechanika.

Praca zawodowo-naukowa:

• 1948-52 asystent w Katedrze Technologii Budowy Maszyn w Wyższej Szkole Inżynierskiej
• 1949 – Główny Inspektorat Pracy (potem przemianowany na Instytut Ekonomiki i Organizacji Przemysłu) w Zakładzie Organizacji Wytwórczości Przemysłu Metalowego (1950-51 kierownik tego zakładu). Wykonywał i kierował projektami organizacji pracy m.in. dla Zakładów im. Dymitrowa i dla Zakładów Mechanicznych URSUS.
• 1954 - powstał Instytut Organizacji Przemysłu Maszynowego ORGMASZ, a Zakład OWPM został do niego przeniesiony, w nowej organizacji pracował w Zakładzie Organizacji Produkcji i Rachunku Kosztów. Kierował projektami m.in. dla Pruszkowskiej Fabryki Obrabiarek i dla Zamech Elbląg.
• 1955-56 wykładowca w Katedrze Planowania i Organizacji Przedsiębiorstw Przemysłu Maszynowego na Wydziale Mechanicznym Technologicznym PW.
• od 1957 prowadził wieloosobowy projekt dotyczący klasyfikacji w ramach systemu planowania i rachunku kosztów dla zakładów produkcji wielkoseryjnej. W czasie pracy w IOPM był na stażach w Czechosłowacji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii i ZSRR oraz wielu konferencjach zawodowych. Nawiązał współpracę z inż. J. Burbidgem, co zaowocowało publikacją: Burbidge J.L., Zasady organizacji produkcji, WNT 1966.
• 1965 – przeszedł z ORGMASZ do Biura Studiów i Projektów Systemów Elektronicznego Przetwarzania Danych jako dyrektor tego biura, które podlegało ZETO W-wa.
• 1971 75– Biuro zostało przekształcone w Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Informatyki. Pracując tu został członkiem Rady Naukowej ORGMASZ, gdzie w 1973 r. obronił rozprawę doktorską nt. „Klasyfikacja sposobów sterowania przepływu oraz dobór metod planowania i ewidencji produkcji” (promotor prof. Zygmunt Zbichorski (https://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_Zbichorski).
• 1975-80 adiunkt w Instytucie Organizacji Zarządzania na Wydziale Mechanicznym Technologicznym PW.
• Od 1980 ponownie w ORGMASZ.

Aktywnie działał w CODKK, TNOiK, PTE.

Jest autorem licznych publikacji z zakresu zarządzania produkcją, w tym:

• „Organizacja produkcji: wybrane zagadnienia” (7 wydań)
• pr. zb. „Organizacja podstawowych procesów produkcyjnych i sterowanie produkcją” (6 wydań)
• „Wybrane problemy organizacji i zarządzania w przedsiębiorstwach przemysłowych” (3 wydania)
• „Planowanie wykonawcze produkcji masowej i seryjnej w wydziałach mechanicznych i montażowych” (3 wydania)
• „Planowanie wewnątrzzakładowe i ewidencja produkcji” (3 wydania)
• „Środki techniczne planowania i ewidencji” (3 wydania)
• „Metoda grupowania części dla planowania produkcji seryjnej i jednostkowej w wydziałach mechanicznych” (2 wydania)
• „Klasyfikacja sposobów sterowania przepływu oraz dobór metod planowania i ewidencji produkcji” (2 wydania)
• „Planowanie, analiza i kontrola przebiegu przedsięwzięć techniczno-organizacyjnych przy pomocy metod CPM i PERT” (2 wydania)
• „Metoda usprawniania organizacji przedsiębiorstw przemysłu maszynowego”.

Był odznaczony:

• Złotym Krzyżem Zasługi (1964)
• Złotą Odznaką TNOiK (1974)

Jest pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim Świętej Trójcy w Warszawie ul. Młynarska 54/56/58, Sektor ALE, Rząd 1, Numer 13.