profesor Wojciech Gasparski

Wojciech Gasparski (1936-2022)

profesor

obszerny biogram w Wikipedii https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Gasparski

a poniżej uzupełnienie o informacje z Archiwum PW

Urodził się 10.10.1936 r. w Warszawie. Ojciec Władysław, matka Jadwiga z domu Sarnowska. Żonaty od 1962 r,. 2 synów.

Dzieciństwo do 1944 roku spędził w Warszawie, potem w Otwocku, a w 1946 r. rodzina przeniosła się do Chorzowa, gdzie skończył szkołę podstawową i średnią (matura 1953 r.).

Studiował w Politechnice Śląskiej na Wydziale Mechaniczno-Energetyczny, ukończył je w 1958 r. z tytułem mgra inż. mechanika energetyka w zakresie budowy maszyn i urządzeń energetycznych (silniki spalinowe).

Po studiach podjął pracę w przemyśle.

W 1969 r. w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN obronił doktorat nt. „Wybór rozwiązania konstrukcyjnego metodą analizy efektów użytkowych”, promotor Zbigniew Wasiutyński (https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Wasiuty%C5%84ski).

W 1978 r. na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej uzyskał stopień doktora habilitowanego z zakresu teorii projektowania.

W 1985 r. został profesorem nauk humanistycznych.

W roku akademickim 1971/72 odbył staż naukowy w Akademii Nauk ZSRR, a w roku akademickim 1981/82 jako stypendysta Fundacji Fulbrighta staż w Uniwersytecie Stanu Nowy York w Binghamton. Wykładał na uczelniach zagranicznych w Finlandii, Holandii, Kanadzie, USA, Wielkiej Brytanii. Analogicznie na wielu uczelniach w Polsce: Uniwersytecie Warszawskim, Akademiach Sztuk Pięknych w Łodzi, Krakowie i Warszawie, Politechnice Świętokrzyskiej, Akademii Górniczo-Hutniczej i innych.

Pracował:

  • 1958-60 Katowickie Przedsiębiorstwo Systemów Technicznego Wsparcia Produkcji w ramach Katowickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego (kierownik działu)
  • 1960-61 Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach (technolog)
  • 1954-63 Przedsiębiorstwo Robót Budowlanych (kierownik robót)
  • 1961 Tarnogórska Fabryka Urządzeń Górniczych (zastępca szefa produkcji)
  • 1961-65 Instytut Ekonomiki i Organizacji Przemysłu, Oddział w Chorzowie (kierownik sekcji szkolenia)
  • od 1965 Polska Akademia Nauk,
    • 1965-67 studia doktoranckie,
    • 1967-71 Zakład Metodologii Projektowania (p.o. kierownika)
    • 1969-81 Komitet Naukoznawstwa (zastępca sekretarza i sekretarz
    • 1971-73 Zakład Prakseologii (docent, zastępca kierownika zakładu)
    • Instytut Filozofii i Socjologii PAN (w tym przewodniczący jego rady naukowej)
  • 1988-2002 (równolegle z pracą w PAN) Politechnika Warszawska, Wydział Mechaniczny Technologiczny (przemianowany na Inżynierii Produkcji), Instytut Organizacji Systemów Produkcyjnych)
  • 2002-22 Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie

Wyróżnienia:

  • Srebrna (1969) i Złota (1970) Odznaki PTTK
  • Złota Odznaka ZNP (1971) (1963)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1972)
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986)
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
  • Medal Tadeusza Kotarbińskiego PAN
  • Medal im. prof. Stanisława Ochęduszki Politechniki Śląskiej
  • CEEMAN Champions Award in Responsible Management Education (2014)
  • Nagroda Prezesa Rady Ministrów za redagowanie serii wydawniczej Praxiology: The International Annual of Practical Philosophy and Methodology złożonej z 25 tomów opublikowanych w USA w wydawnictwie Routledge

A także:

  • członek rzeczywisty Warszawskiego Towarzystwa Naukowego,
  • członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego
  • członek honorowy Polskiego Towarzystwa Etyki Biznesu (EBEN Polska)
  • honorowy członek Komitetu Naukoznawstwa PAN
  • honorowy prezes Towarzystwa Naukowego Prakseologii
  • członek honorowy Collegium Invisibile.

W 2021 r. opublikował tomik wierszy Przylądek dobrej nadziei: rymy i bezrymy.