dr Stefan Filipkowski

Stefan Filipkowski (1911-1973)

dr, specjalista ergonomii przemysłowej

biogram na podstawie dokumentów z Archiwum Politechniki Warszawskiej

oraz artykułu E. Zając „Stefan Filipkowski (1911-1973) naukowiec i dydaktyk”

w periodyku „Atest: ochrona pracy” nr 5/2002, s. 57

 

Urodził się 22.11.1911 roku, zmarł w 1973 roku, syn Stefana Juliana (https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Julian_Filipkowski), żonaty, dwoje dzieci.

W 1911 r. zdał maturę w Gimnazjum matematyczno-przyrodniczym Szkoły Zgromadzenia Kupców w Łodzi. W latach 1930-36 studiował w Politechnice Warszawskiej na Wydziale Chemicznym uzyskując tytuł zawodowy mgr inż. chemik o specjalności technologii organicznej.

Pracował w:

  • 1937-39 Inspekcja Pracy w Łodzi i w Warszawie
  • 1939 Ministerstwo Opieki Społecznej, Wydział Ochrony Pracy
  • 1940-44 inspektor pracy w Urzędzie Pracy w Radomiu
  • 1944-45 PKWN, Resort Zdrowia i Opieki Społecznej, naczelnik Wydziału Ochrony Pracy
  • 1946 inspektor w Komitecie Odbudowy Stolicy
  • 1947-49 Instytut Naukowej Organizacji i Kierownictwa (pod kierunkiem prof. Zygmunta Zbichorskiego (https://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_Zbichorski), także redaktor pisma „Bezpieczeństwo i Higiena Pracy” wydawanego przez ten Instytut
  • 1949-50 w wyniku likwidacji Instytutu przeszedł do Głównego Inspektoratu Pracy (potem przekształcony w Instytut Ekonomiki i Organizacji Przemysłu)
  • 1950-58 Centralny Instytut Ochrony Pracy
  • 1958-59 inżynier bhp w Zakładach 22 Lipca (dawny E. Wedel)
  • 1959-62 główny inspektor bhp w Ministerstwie Oświaty,
  • 1959-68 w reaktywowanym TNOiK w Komisji Teorii Organizacji (kierowanej przez prof. Jana Zieleniewskiego                     (https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Zieleniewski_(profesor))) oraz w Komisji Nauki o Pracy (kierowanej przez prof. Bronisława Biegeleisen-Żelazowskiego (https://pl.wikipedia.org/wiki/Bronis%C5%82aw_Biegeleisen-%C5%BBelazowski))
  • 1968-71 Politechnika Warszawska, pracował pod kierunkiem prof. Zygmunta Zbichorskiego w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Produkcji na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej, a następnie w Instytucie Organizacji Zarządzania na Wydziale Mechanicznym Technologicznym
  • od 1971 Polska Akademia Nauk w Pracowni Ogólnych Problemów Organizacji Pracy pod kierunkiem prof. Jana Zieleniewskiego

W 1958 roku obronił w SGPiS (obecnie SGH) rozprawę doktorską nt. „Próba ustalenia niektórych podstaw teorii powstawania i zapobiegania wypadkom przy pracy jako składowej teorii organizacji” (promotor prof. Jan Zieleniewski).

Prowadził wykłady akademickie w:

  • 1941-48 Wyższej Szkole Inżynierskiej im. Wawelberga i Rotwanda
  • 1947-48 Szkole Głównej Planowania i Statystyki
  • 1947-52 Wyższej Szkole Higieny Psychicznej
  • 1954-60 Wydziale Chemicznym PW
  • 1960-62 Wydziale Elektrycznym PW
  • 1968-71 Wydziale Mechaniki Precyzyjnej PW

Był aktywnym uczestnikiem rozwoju ergonomii, który we współczesnym ujęciu rozpoczął się w Polsce na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w., jako jeden z pionierów ergonomii przemysłowej, a w tym zakresie także doradztwa organizatorskiego, aktywista stowarzyszeń zawodowych.

Jest autorem licznych publikacji z zakresu ergonomii, w tym: