mgr inż. Dariusz Niziałek

Dariusz Niziałek (1935-2009)

mgr inż.

biogram na podstawie informacji z Archiwum PW oraz z Internetu

Urodził się 2.12.1935 r. w Warszawie, zmarł w 12.12.2009 r. w Rembertowie. Ojciec Ignacy (pracownik fizyczny w Państwowych Zakładach Teletransmisyjnych), matka Mieczysława Jadwiga z domu Matusik (pracownik fizyczny w Polskich Zakładach Optycznych).

W czasie II wojny światowej jego rodzice schronili się w Rembertowie, gdzie mieszkał już do końca życia. Tam uczęszczał do szkoły powszechnej oraz liceum ogólnokształcącego (matura w 1952 r.). Bezpośrednio po tym podjął studia na Politechnice Warszawskiej, początkowo na Wydziale Mechanizacji Rolnictwa, a po I roku przeniósł się na studia inżynieryjno-ekonomiczne na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Warszawskiej, ukończył je w 1958 r. Już od 1957 r. pracował na tym wydziale w Katedrze Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn. Przez pewien czas kierował edukacyjnym Laboratorium Środków Organizacyjno-Technicznych.

W 1966 r. otworzył przewód doktorski nt. „Optymalizacja zestawów urządzeń dla przetwarzania danych w przedsiębiorstwie” (promotor Seweryn Chajtman), ale go nie ukończył, po części w konsekwencji antysemickiego prześladowania od roku 1967 prof. S. Chajtmana przez ówczesne władze.

Przez całe swoje życie zawodowe był związany z Politechniką Warszawską, Wydziałem Mechanicznym Technologicznym i na nim z Oddziałem Inżynieryjno-Ekonomicznym i jego kontynuacjami (Instytutem Organizacji Zarządzania oraz Instytutem Organizacji Systemów Produkcyjnych). W pełni zaangażował się w dydaktykę akademicką, był asystentem i bliskim współpracownikiem profesora Seweryna Chajtmana (https://pl.wikipedia.org/wiki/Seweryn_Chajtman), a następnie profesora Stanisława Lisa (https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Lis_(in%C5%BCynier)). Pod ich opieką opracował szereg podręczników dotyczących organizacji produkcji. Jako wykładowca i promotor wielu prac dyplomowych był wychowawcą kilku tysięcy studentów Politechniki Warszawskiej. Był też opiekunem studenckiego koła naukowego „Mechanik”.

Odbył staże zagraniczne w Czechosłowacji, Francji (1962), Wielkiej Brytanii i ZSRR.

Po przejściu na emeryturę w 2005 r. współpracował z Wyższą Szkołą Menedżerską w Warszawie.

Wyróżnienia”

• Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi (1976, 1982)
• Srebrna Odznaka „Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej” (1980)
• Odznaka „Zasłużony Pracownik ZM Ursus” (1983)

Jest pochowany z rodzicami na cmentarzu w Rembertowie ul. Grzybowa 1.