mgr inż. Jerzy Huk

Jerzy Andrzej Huk (1930 – 1999)

mgr inż.

biogram w Wikipedii https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Andrzej_Huk

oraz informacje z Archiwum PW

Urodził się 8.04.1930 w Ustrzykach Dolnych. Ojciec Antoni (zm. w 1939 r., nauczyciel), matka Maria z domu Dunaj (ur. 7.09.1906, nauczycielka), siostra Alina (absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego). Żona Alina Nikołajewna Gołwaniowa (ur. w 1931 r. w Konstantinowce), ślub w 1956 r. w Reutowie (ZSRR).

Naukę w szkole podstawowej zaczął w 1936 r., po kampanii wrześniowej 1939 r. znalazł się z matka i siostrą na terenie zajętym przez ZSRR, kontynuował naukę w szkole radzieckiej, a od 1942 r. pod okupacja niemiecką. W 1943 r. został aresztowany z matką i siostrą w związku z udziałem matki w tajnym nauczaniu, po pewnym czasie dzieci zostały zwolnione, a matka uwięziona w obozie hitlerowskim w Oświęcimiu. Pracował jako pomocnik szofera i pomocnik piekarski. W 1945 r. repatriowany do Polski, a matka przeżyła uwięzienie. Od XII.1945 do 1948 r. jako półsierota został umieszczony w Szkole Orląt Grunwaldzkich w Karpaczu przemianowanej potem na Dom Młodzieży TPD (https://pl.wikipedia.org/wiki/Orl%C4%99ta_(organizacja)), gdzie ukończył gimnazjum ogólnokształcące. W 1948 r. Dom został przeniesiony do Bielska, gdzie ukończył liceum matematyczno-fizyczne.

W latach 1950-1955 studiował w Moskiewskim Instytucie Inżynieryjno-Ekonomicznym im. Sergo Ordżonikidze, gdzie z wyróżnieniem uzyskał dyplom magistra inżyniera o specjalności ekonomika i organizacja przemysłu budowy maszyn. Tam poznał prof. Seweryna Chajtmana, który potem zatrudnił go jako starszego asystenta w Oddziale Inżynieryjno-Ekonomicznym na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Warszawskiej (1955–1960). Jednocześnie na niepełnych etatach pracował: w 1956 r. w Warszawskich Zakładach Radiowych, w latach 1957-1959 w Instytucie Organizacji Przemysłu Maszynowego ORGMASZ w Warszawie i w latach 1959-1960 jako starszy inżynier w Dziale Organizacji Produkcji Zakładów Mechanicznych Ursus. W latach 1961-64 był urlopowany z PW do pracy w Komitecie Warszawskim PZPR.

W 1968 r. został dyrektorem naczelnym Zjednoczenia Automatyki i Aparatury „Mera” w Warszawie, którym był do 1978 r. Był to okres intensywnego, choć specyficznego rozwoju informatyki w Polsce, o czym pisali we wspomnieniach zwłaszcza prof. Andrzej Targowski (https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Targowski)

oraz Jacek Karpiński (https://pl.wikipedia.org/wiki/Jacek_Karpi%C5%84ski, obaj przez pewien czas także pracujący na Wydziale Mechanicznym Technologicznym. Potem w latach 1978-80 był wiceministrem w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego. Następnie został dyrektorem delegatury Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego „Metronex” w Berlinie (1983-1988), a potem dyrektorem warszawskiego biura nr 3 „Metronexu”.

Zmarł 5.06.1999 w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym (Kwatera C 19, Rząd 7, Grób 5).

Wyróżniony:

  • Złoty Krzyż Zasługi (1964)

Opublikował m. in.: