Prof. dr hab. ekonomii Wiesław Kowalczewski

Prof. dr hab. ekonomii (tytuł w 2005 r.)

zm. 16 grudnia 2016 r., jest pochowany w Warszawie na cmentarzu Stare Powązki.

 

Pochodził z zasłużonej inteligenckiej rodziny o patriotycznych przekonaniach, której przedstawiciele, zwłaszcza od strony matki, z domu Jachimowskiej, służyli w Wojsku Polskim II RP w randze wyższych oficerów. Jego rodzina poniosła wielkie straty podczas Powstania Warszawskiego, zginął jego ojciec, inżynier Wiktor Kowalczewski (absolwent Politechniki Warszawskiej w roku 1930), porucznik AK, pseudonim „Marianowski” (https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/wiktor-kowalczewski,23195.html), a także brat matki - ksiądz pułkownik dr Tadeusz Jachimowski             (https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Jachimowski), naczelny kapelan AK pseudonim „Budwicz”.

W 1956 r. ukończył studia wyższe na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej (tytuł zawodowy magistra inżyniera). Pracę zawodową rozpoczął na budowie Elektrowni w Kozienicach, gdzie spędził kilkanaście lat. Pracował również przy budowie elektrowni w Iraku. Osiągnął wysoką pozycję w dziedzinie energetyki. W latach 1980. Był polskim przedstawicielem przy RWPG                (https://pl.wikipedia.org/wiki/Rada_Wzajemnej_Pomocy_Gospodarczej), odpowiedzialnym za koordynację ówczesnej polityki energetycznej Polski.

Po powrocie do Polski rozpoczął pracę naukową na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Warszawskiej.

Następnie pracował w:

W latach 2000-2007 pracował w kierował Katedrą Organizacji i Zarządzania. Wspólnie z prof. Bolesławem Rafałem Kucem                     (https://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_Rafa%C5%82_Kuc) organizował w latach 2013-2016 cykl sympozjów naukowych na temat „Dyskusje o Zarządzaniu”, w których uczestniczyło ponad 40 profesorów z różnych uczelni w Polsce, a także przedstawiciele praktyki, zajmujący się małymi i średnimi przedsiębiorstwami.

Specjalizował się w: zarządzaniu strategicznym, zarządzaniu organizacjami, zarządzaniu majątkiem trwałym, organizacją i efektywnością inwestycji, organizacją procesów inwestycyjnych, a w ostatnich latach życia holistycznym podejściem do procesów zarządzania. Wypromował 3 doktorów. Był autorem ponad 100 publikacji naukowych, w tym:

  • (red. z prof. Joannicjuszem Nazarko) Instrumenty zarządzania współczesnym przedsiębiorstwem, Difin, 2006
  • Współczesne paradygmaty nauk o zarządzaniu, Difin, 2008
  • (red. z prof. Wiesławem Matwiejczukiem) Zarządzanie organizacjami w teorii i w praktyce, Difin, 2009
  • (red. z prof. Wiesławem Matwiejczukiem) Zarządzanie organizacjami. Diagnoza i sposoby rozwiązywania problemów, Difin, 2008

Był aktywny na rzecz ochrony środowiska, co wynikało z jego lewicowych (w duchu starych tradycji PPS) poglądów społeczno-politycznych. Jako ekonomista był zwolennikiem koncepcji państwa aktywnego i opiekuńczego (wedle modelu skandynawskiego w gospodarce i ustroju politycznym), a bardzo krytycznie był nastawiony do idei liberalnych.

W latach 1997-2001 prowadził cykl corocznych konferencji naukowych na temat „Zagospodarowanie Bugu i jego zlewni w ramach zrównoważonego rozwoju”, których celem było pogłębienie współpracy międzynarodowej, zmierzającej do opracowania programów działań ukierunkowanych na zmniejszenie zanieczyszczenia rzek dopływających do Bugu po obu jego stronach.

Był członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych oraz członkiem Międzynarodowej Akademii Nauk Ekologii i Ochrony Życia w St. Petersburgu.

Był wieloletnim radnym miasta stołecznego Warszawy.