Tadeusz Żaba

Tadeusz Żaba (1920-2003)

biogram na podstawie informacji z Archiwum PW oraz z Internetu

Urodził się 5.10.1920 r. w Chełmie Lubelskim, zmarł 18.02.2003 r. w Warszawie. Ojciec Franciszek (kolejarz), matka Julia, siostra, żona Stefania, dzieci: Michał (ur. 1945) i Jerzy (ur. 1955).

Szkołę podstawową czteroklasową, a następnie ośmioletnie gimnazjum ukończył w Chełmie Lubelskim (matura w 1938 r.). W latach 1938-39 odbył służbę wojskową w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy, wziął udział w kampanii wrześniowej w składzie 7. pułku piechoty.

Do roku 1942 pracował dorywczo, po aresztowaniu przez Niemców matki i siostry (wywiezione do obozu w Ravensbrück, przeżyły) wstąpił do partyzantki Armii Krajowej. Bezpośrednio po wyzwoleniu wstąpił do II Armii Wojska Polskiego i odbył cały jej szlak bojowy.

W 1947 r. zwolnił się z wojska, aby odbyć studia. Studiował w Politechnice Gdańskiej na Wydziale Mechanicznym, pracując równocześnie jako nauczyciel matematyki i fizyki w Liceum w Gdyni-Orłowo. Po studiach, w 1952 r., został ponownie powołany do służby wojskowej, z której został zwolniony w 1964 r. w stopniu podpułkownika.

Pracował w Politechnice Warszawskiej:

• 1965-71 Wydział Mechaniczny Technologiczny, Katedra Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn (starszy inżynier)
• 1971-74 Centralna Administracja (dyrektor administracyjny uczelni)
• po 1974 emerytura

Wyróżnienia:

• Srebrny Krzyż Zasługi (1945)
• Odznaka Grunwaldzka (1945)
• Medal „za Odrę, Nysę, Bałtyk” (1946)
• Medal „za pobiedu nad Germaniu” (1946)
• Medal „Zwycięstwo i Wolność” (1946)
• Medal 10-lecia PRL (1955)
• Krzyż Partyzancki (1958)
• Medal „Siły zbrojne w służbie Narodu” (1972)

Jest pochowany na warszawskim Cmentarzu Północnym (kwatera S-IV-3, rząd 10, miejsce 3).