mgr praw Ignacy Haendel

Ignacy Haendel (1905-1982)

mgr praw, zastępca profesora

biogram na podstawie informacji z Archiwum PW oraz informacji w Internecie

Urodził się 13.12.1905 r. w Borysławiu, zmarł 17.07.1982 r. Ojciec Marek (urzędnik, zmarł w 1922 r.), brat Leon Horoszowski. Żona Stanisława z domu Mazanek, farmaceutka, rozstrzelana przez gestapo, 2 dzieci.

W 1908 r. rodzice przenieśli się do Lwowa, tu uczęszczał do szkoły podstawowej i gimnazjum. Gdy zmarł ojciec został wysłany do babki (wdowa po kolejarzu) do Borysławia. Tu uczył się zawodu ślusarza w firmie S.H. Galicja do roku 1923, po roku został „zredukowany”, wobec czego wrócił do nauki ogólnej i w 1924 r. zdał eksternistycznie maturę. Marzyły mu się studia techniczne, ale musiał pomagać matce (urzędniczka w Kasie Chorych) w utrzymaniu młodszego rodzeństwa, więc wrócił do Lwowa i podjął pracę urzędnika w firmie „Inż. Tomasz Łaszcz”. Równocześnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza, które ukończył w 1928 r.

Następnie odbył służbę wojskową w X Baonie Podchorążych Rezerwy w Gródku Jagiellońskim i 3 pułku piechoty Legionów w Jarosławiu. Ukończył ją w stopniu plutonowego podchorążego.

W 1929 r. podjął pracę jako księgowy w firmie J.A. Baczewski we Lwowie. W 1931 r. zmienił ją na Zjednoczenie Kopalni Naftowych sp. z o.o., nadal jako księgowy. W 1935 r. został w nim szefem buchalterii, a w 1937 r. otrzymał prokurę. Pracował tu do wybuchu wojny. Pracował też jako asystent u prof. Hipolita Gliwica (https://pl.wikipedia.org/wiki/Hipolit_Gliwic) wykładowcy ekonomii na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Uczestniczył w kursach Studium Dyplomatycznego tej uczelni.

Do 1931 r. należał do PPS, został wydalony „za agitację jednolitofrontową” (jednolity front całej lewicy, a więc i komunistów).

Za okupacji sowieckiej został głównym księgowym firmy przemysłu eksploatacyjnego „Ukrnieftadobytie”. W chwili wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w 1941 r. był w szpitalu w Drohobyczu, ewakuował się do Stanisławowa i pracował tam w polskiej firmie budowlanej „Inż. Stanisław Nowak” do 1943 r. Poszukiwany przez gestapo uciekł do Lwowa, a następnie do Jarosławia. Po zajęciu Jarosławia przez armię sowiecką w 1944 r. wyjechał w głąb ZSRR, gdzie pracował jako księgowy i szef planowania w różnych przedsiębiorstwach.

Do Polski powrócił w 1949 r., zaczął od pracy w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a po reorganizacji resortów centralnych przeszedł do Ministerstwa Handlu. Równocześnie wykładał w Szkole Głównej Planowania i Statystyki.

W latach 1955-68 był wykładowcą ekonomii w Politechnice Warszawskiej, na Wydziale Mechanicznym Technologicznym, w Katedrze Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn.

Jest pochowany na warszawskim Cmentarzu Północnym (kwatera W-VII-6, rząd 6, miejsce 7).