Pomoc dla Ukrainy

Politechnika Warszawska zaczęła działać. Stanowisko zajął Senat Uczelni, w wymiarze praktycznym uruchomiony został punkt konsultacyjne dla studentów i pracowników z Ukrainy. Spontaniczna pomoc zaczęła przybierać zorganizowaną formę. Powołano osoby koordynujące działania na poziome uczelni, podobnie – wydziały wyznaczyły własnych koordynatorów. Konieczne było zadbanie o sprawy formalne, ponieważ do wydatkowania środków publicznych niezbędna jest podstawa prawna, a w przypadku dofinansowania studiów, przyznawania zapomóg itp. takiej podstawy nie było lub zaczęła być tworzona.

Z działań uczelni należy wymienić: udostępnienie miejsc zakwaterowanie w akademikach, oddanie na potrzeby uchodźców części ośrodków wypoczynkowych, umożliwienie podjęcia zatrudnienia przez pracowników naukowych z Ukrainy. O wielu innych działaniach dowiadujemy się w trakcie nieformalnych rozmów z naszymi przyjaciółmi z innych wydziałów. Okazuje się, że studencie wyjeżdżali jako wolontariusze nad granicę i nawet trzeba było trochę hamować odruchy serca, by nie odbiło się to na nauce. Na podstawie wprowadzonych w kraju regulacji, uruchamiano rekrutację dla studentów z terenów wojny, by mogli kontynuować naukę nie tracąc roku. Przez cały kwiecień do akademików napływali uchodźcy, w tym rodziny, matki z dziećmi. Najskuteczniejsze okazały się Rady mieszkańców poszczególnych domów studenckich. Z poszczególnych wydziałów zebrane zostały informacje o miejscach pracy dla naukowców. Okazało się, że stanowisk wprawdzie nie brakowało, najczęściej przy projektach badawczych, ale wymagania były specyficzne i póki co w skali uczelni jest kilka, kilkanaście toczących się postępowań o zatrudnienia.

Na Wydziale Zarządzania prowadziliśmy rekrutację dla osób chcących kontynuować przerwane z powodu wojny studia. Praktyka pokazała, że każdy przypadek wymagał indywidualnej analizy, czasami rozmowy i doradztwa w jaki sposób poruszać się w polskim systemie szkolnictwa wyższego. Z czterech osób, które zamierzały podjąć studia na naszym wydziale w trybie kontynuacji, przyjęliśmy jedną studentkę. Pozostałe osoby nie spełniały wymagań lub miały możliwość dokończenia studiów na swojej uczelni w trybie zdalnym, co okazywało się lepszym wyjściem z sytuacji. Przyjęta studentka jest już z nami, wiemy, że doskonale zintegrowała się z grupą studencką i pomimo początkowych trudności językowych, radzi sobie doskonale. Trzymamy kciuki.

Wydział zatrudnia też profesor wizytującą, na stanowisku naukowo-dydaktycznym. Mieliśmy okazję poznać ją wcześniej. Już po rozpoczęciu wojny przyjechała na staż, który był wcześniej zaplanowany i uzgodniony. Profesor Natalia Mazur znakomicie posługuje się językiem polskim, dała się poznać występując na seminarium jednego z zakładów Wydziału oraz jako keynote speaker na naszej sztandarowej konferencji „Współczesne kontynuacje polskich pionierów nauk o zarządzaniu”, a także przygotowując wspólne z nami publikacje, na tej płaszczyźnie nawiązane zostały przyjaźnie.

Ważnym wydarzeniem, w które zaangażowali się nasi studenci, było ogólnouczelniane wydarzenie „Za przyszłość waszą i naszą”. Kolega Krystian Papierowski z ramienia Samorządu Studentów PW koordynował przygotowania. Jeden z pracowników, dr Arkadiusz Szymanek poprowadził warsztaty na temat finansów osobistych.

Wydarzenia, których doświadczamy rodzą pytanie - Co dalej? Niestety nie wiemy. W trakcie corocznej imprezy dla kandydatów na studia „Drzwi otwarte PW”, która odbyła się 28 maja widzieliśmy duże zainteresowanie osób z Ukrainy podjęciem studiów na Politechnice Warszawskiej. W trakcie są formalności zatrudnienia profesor z Ukrainy.

Nie wiemy, jak długo przyjdzie pomagać i musimy być przygotowani na długofalowe działania. Widzimy natomiast ogrom dobrej woli i zaangażowania.